“Verkoopt men medicijnen in de metro?” 5 aspecten van de Koreaanse openbaarvervoercultuur die buitenlanders verbazen

Het openbaar vervoer in Korea heeft wereldwijd de reputatie 'nauwkeurig, snel en goedkoop' te zijn. De metro van Seoul komt vrijwel op de minuut nauwkeurig aan, taxi's worden via een app besteld en met één transportkaart die in het hele land gebruikt kan worden, zijn bussen, metro's en taxi's allemaal met elkaar verbonden. Maar er schuilt meer in het openbaar vervoer van Korea dan alleen gemak. Er leven vreemde en interessante culturen die voor buitenlanders onbekend zijn.
Een voorbeeld is de man die in de metro gezondheidssupplementen verkoopt met een microfoon, of het zien van mensen die proberen de achterste stoelen in de streekbus te reserveren.

Bovendien:
• De stilzwijgende regel om niet op de stoelen voor ouderen en mensen met een beperking te zitten
• De ongeschreven etiquette om niet in de bus te praten
• De uilenbus die tot laat in de nacht rijdt

Deze cultuur toont ook de groepsgeest en de zorggerichte manier van denken van de Koreaanse samenleving. Vooral buitenlandse toeristen en inwoners vragen zich vaak af: “Waarom is dit zo verfijnd?”, “Waarom is dit landschap zo stil?”. Dit artikel is geschreven om die vragen te beantwoorden.
Vanaf nu zullen we de‘vreemde landschappen van het Koreaanse openbaar vervoer’verkennen, gezien door de ogen van een buitenlander. Het zal zeker een nieuwe blik en een interessante culturele ontdekking voor u zijn.

Vreemde landschappen van het Koreaanse openbaar vervoer waar buitenlanders van opkijken

1. Metroverkoper – De metro is meer dan alleen een vervoermiddel?

Als je de metro in de regio Seoul gebruikt, kom je soms zeer onbekende figuren tegen. Dat zijn de 'metroverkopers'. Meestal zijn het mannen van middelbare leeftijd die de metro instappen, een kleine microfoon of megafoon vasthouden en plotseling mensen beginnen aan te spreken. “Dit product is ook op tv geweest, het is echt een goed medicijn voor je gewrichten!” Ze demonstreren het, of pakken verschillende dingen uit hun tas.

Natuurlijk verkopen ze geen echte medicijnen, maar gezondheidssupplementen, functionele bandages en pleisters. Wettelijk gezien bevinden ze zich in een grijze zone, en tenzij ze overmatig lawaai maken of klachten veroorzaken, grijpen metro- of politieagenten vaak niet in. Sterker nog, op sommige lijnen luisteren passagiers naar de verhalen van de metroverkopers of kopen zelfs iets.

Deze cultuur heeft zijn wortels in de 'marktcultuur' die bestond in de tijd van de economische groei van Korea, toen mensen op straat verkochten. Het was een gewoonte die vroeger vaak op bussen en markten te zien was, maar die nu naar de metro is verhuisd. Vooral voor ouderen is deze manier van verkopen vertrouwd.
Hoewel het aantal metroverkopers afneemt, kun je dit landschap nog steeds tegenkomen op bepaalde routes en tijdstippen, en het is een zeer exotische en onvergetelijke culturele ervaring voor buitenlandse reizigers.

2. Stilzwijgende regel voor de stoelen voor ouderen en mensen met een beperking – een stoel die je niet inneemt maar wel moet respecteren

In de Koreaanse metro zijn er speciale stoelen genaamd 'stoelen voor ouderen en mensen met een beperking'. Dit zijn stoelen die zijn aangewezen voor ouderen, zwangere vrouwen, mensen met een handicap, etc., en ze bevinden zich meestal aan beide uiteinden van de trein. Het bijzondere is dat de meeste jonge passagiers nooit op deze stoelen gaan zitten, zelfs niet als ze leeg zijn.
Dit komt niet alleen door de borden, maar ook door de sfeer en de blikken van anderen. Als een jongere op deze stoel zit en er komt een oudere binnen, kunnen de mensen om hen heen hen lelijk aankijken, en in sommige gevallen kan dit zelfs op sociale media terechtkomen en voor controverse zorgen.

Daarom kiezen veel Koreanen ervoor om er in de eerste plaats niet te gaan zitten, 'voor het geval dat iemand het nodig heeft'. Met andere woorden, het zijn stoelen waar je fysiek wel op kunt zitten, maar waar een psychologische en morele barrière voor bestaat.
Buitenlanders kunnen zich afvragen “Waarom zit niemand op deze stoelen?”, maar deze cultuur is diep geworteld in de Koreaanse emoties van respect, zorg en voorzichtigheid. Vooral in Korea kan elk gedrag in de openbare ruimte het onderwerp zijn van een sociale beoordeling, dus er is de neiging om voorzichtiger om te gaan met dit soort gevoelige stoelen.

3. De stille buscultuur – stilte is ook een vorm van etiquette

Als je in een Koreaanse bus of metro stapt, is het meestal stil. Telefoongesprekken komen weinig voor en het is moeilijk om vrienden luidruchtig te zien lachen en praten. Vooral de bussen tijdens de spits zijn een 'stilte-vervoersruimte'.
Deze aanblik kan voor buitenlanders nogal vreemd zijn. In Europa en Amerika is het normaal om in het openbaar vervoer te bellen en grapjes te maken met vrienden. In Korea is het echter een belangrijke deugd om anderen in de openbare ruimte geen overlast te bezorgen.

Veel Koreanen zeggen dan ook kortaf “Ik ben nu even druk” of “Ik bel later terug want ik zit in de bus” als ze gebeld worden in de bus of metro. Dit is een gedrag dat in de hele samenleving is aangeleerd en wordt door Koreanen als basisetiquette beschouwd.
De rustige sfeer in de openbare ruimte kan in sommige opzichten spanning veroorzaken, maar wordt tegelijkertijd ook beschouwd als een voorbeeld van een hoog niveau van orde en een zorgzame cultuur. Voor buitenlanders is het een scène waarin ze, naast de vreemdheid, 'culturele zorg' direct kunnen ervaren.

4. Uilenbus – een stad die in beweging blijft na middernacht

In Korea, met name Seoul, kun je de bus nemen na middernacht. Dit komt door de zogenaamde 'Uilenbus'lijnen. Deze bussen verbinden de belangrijkste gebieden van 12 uur 's nachts tot 2 of 3 uur 's ochtends.
Zo zijn er bijvoorbeeld lijnen tussen Gangnam en Hongdae, of Jongno en Jamsil, en omdat ze met tussenpozen van 30 tot 40 minuten rijden, zijn ze een grote hulp voor mensen die laat thuiskomen.

Dit systeem is een verbazingwekkende ervaring voor buitenlanders. In veel landen stoppen de metro's en bussen na 11 uur 's avonds, waardoor taxi's of wandelen gangbaar is in plaats van het openbaar vervoer. In Korea kun je echter relatief veilig met de bus reizen, zelfs 's nachts, en de tarieven zijn bijna hetzelfde als die van het gewone openbaar vervoer.
Vooral voor reizigers, nachtwerkers en studenten die tot laat studeren, biedt het een gevoel van leven in een 24-uursstad en is het een representatief voorbeeld van de dynamiek en veiligheid van de stad.

5. Een vervoerskaart die het hele land verbindt

De handigste manier om het openbaar vervoer in Korea te gebruiken is met de 'vervoerskaart'. Nadat je een prepaidkaart hebt gekocht zoals 'T-money card' en deze hebt opgeladen, kun je deze gebruiken in de metro, bus, taxi en zelfs in de supermarkt.
Het echte voordeel van deze kaart is dat hij niet alleen in Seoul kan worden gebruikt, maar ook in bijna alle steden in het hele land, zoals Busan, Daegu en Gwangju. In het buitenland zijn de vervoerssystemen per stad gescheiden, waardoor de vervoerskaart van de ene stad vaak niet geldig is in andere regio's.

In Korea kun je echter de vervoerskaart die je in de metropoolregio gebruikt, meenemen naar Jeju Island, Gangwon-do en de kaart gewoon blijven gebruiken, en de prijs wordt automatisch berekend op basis van de afstand. Bovendien geldt er ook een overstapskorting, zodat je kunt besparen op de prijs bij het overstappen van de bus en metro op dezelfde route.
Dit systeem beschikt over een integratie en efficiëntie die ongekend is in de wereld en is een enorm gemak voor buitenlandse reizigers.

Tot slot – dagelijks vervoer, een venster op de cultuur

Buitenlanders die in Korea hebben gereisd of er hebben gewoond en het openbaar vervoer hebben gebruikt, zeggen vaak:

“Het vervoer in Korea is niet alleen snel en gemakkelijk, het lijkt wel een onderdeel van het leven en de cultuur zelf.”
In feite zijn de metro's en bussen in Korea meer dan alleen vervoermiddelen.Je kunt kunst bekijken in de metrostations, boeken lezen in de boekenkafees, en in de streekbussen zit een ingewikkelde strijd om de beste zitplaats, en de Uilenbus die 's nachts zonder te stoppen rijdt, geeft de hartslag van de stad weer.

En daarin zijn het gevoel van orde, de cultuur van zorg, het streven naar efficiëntie en het groepsbewustzijn van de Koreanen duidelijk zichtbaar.Er zijn 'stoelen voor ouderen en mensen met een beperking' waar niemand op zit maar die iedereen moet respecteren, een buscultuur waar stilte de etiquette is, en zelfs metroverkopers die op hun eigen manier commerciële activiteiten uitoefenen - al deze elementen stellen de buitenlanders de vraag“Waarom is deze cultuur mogelijk?”.

Het antwoord op die vraag is niet eenvoudig.Omdat de Koreaanse samenleving snel verandert, maar tegelijkertijd een diepe geschiedenis en gemeenschapszin heeft.Daarom is het openbaar vervoer in Korea niet alleen een 'vervoermiddel', maar ook een klein, diep venster dat een dwarsdoorsnede van de Koreaanse samenleving biedt.