„Sprzedawanie leków w metrze?” 5 rzeczy w koreańskiej kulturze transportu publicznego, które zaskakują obcokrajowców

Transport publiczny w Korei cieszy się na całym świecie opinią 'punktualnego, szybkiego i taniego'. Seulskie metro przyjeżdża niemal co do minuty, taksówki można zamawiać za pomocą aplikacji, a jedna karta transportowa, którą można wykorzystać w całym kraju, łączy autobusy, metro i taksówki. Ale w koreańskim transporcie publicznym, którego nie można wytłumaczyć tylko wygodą, kryje się obca i zarazem fascynująca kultura dla obcokrajowców.
Na przykład można zobaczyć w metrze handlarzy medykamentami, którzy sprzedają suplementy diety, lub na autobusach dalekobieżnych, jak pasażerowie walczą o zajęcie miejsc na ostatnich siedzeniach.

Dodatkowo,
• Milcząca zasada nie siadania na miejscach dla osób starszych
• Niezapisane etykiety mówiące o powstrzymywaniu się od rozmów w autobusie
• Nocne autobusy, które kursują do późnych godzin nocnych

Kultura ta jest również aspektem, który dobrze pokazuje kolektywną świadomość i myślenie oparte na trosce koreańskiego społeczeństwa.
Szczególnie dla zagranicznych turystów i mieszkańców naturalne jest zadawanie pytań: „Dlaczego to jest tak wyrafinowane?” lub „Dlaczego ten krajobraz jest tak cichy?”. Ten artykuł został stworzony, aby odpowiedzieć na takie pytania.
Od teraz, z perspektywy obcokrajowca,‘Specyficzne krajobrazy koreańskiego transportu publicznego’będziemy badać jeden po drugim. Z pewnością będzie to nowe spojrzenie i ciekawe odkrycie kulturowe dla ciebie.

Specyficzne krajobrazy koreańskiego transportu publicznego, które zaskakują obcokrajowców

1. Sprzedawcy w metrze – Czy metro to coś więcej niż tylko środek transportu?

Jeśli korzystasz z metra w rejonie stołecznym Korei, czasami spotykasz bardzo obcych ludzi. Są to 'sprzedawcy'. W większości są to mężczyźni w średnim i starszym wieku, którzy wchodzą do wagonu metra, biorą mały mikrofon lub megafon i nagle zaczynają rozmawiać z ludźmi. „Ten produkt był również pokazywany w telewizji, jest naprawdę dobry na stawy!” pokazując demonstrację, lub wyciągają różne przedmioty z torby.

Oczywiście, nie sprzedają oni prawdziwych leków, ale głównie suplementy diety, funkcjonalne plastry lub maści. Pod względem prawnym należą do szarej strefy, i jeśli nie powodują nadmiernego hałasu lub skarg, pracownicy metra lub policja często nie interweniują. Wręcz przeciwnie, na niektórych liniach są pasażerowie, którzy uważnie słuchają historii sprzedawców lub je kupują.

W tle tej kultury głęboko zakorzeniona jest 'kultura handlu obwoźnego', która sprzedawała towary na ulicach w okresie koreańskiego wzrostu gospodarczego. Krajobraz, który wcześniej był powszechny w autobusach lub na targach, przeniósł się do przestrzeni metra. W szczególności ten sposób sprzedaży jest często przyjazny dla osób starszych.
Chociaż liczba sprzedawców stopniowo maleje, wciąż można zobaczyć takie krajobrazy w określonych obszarach lub o określonych porach, a dla zagranicznych turystów pozostanie to bardzo egzotycznym i niezapomnianym doświadczeniem kulturowym.

2. Milcząca zasada miejsc dla osób starszych – miejsca, na których się nie siedzi, ale które należy chronić

W koreańskim metrze są specjalne siedzenia, zwane 'miejscami dla osób starszych'. To siedzenia przeznaczone dla osób starszych, kobiet w ciąży i osób niepełnosprawnych, znajdują się one na większości końców pociągów. Niezwykłe jest to, że większość młodych pasażerów nigdy na nich nie siada, nawet jeśli są puste.
To nie tylko z powodu znaków, ale także z powodu atmosfery i spojrzeń społecznych. Na przykład, jeśli młoda osoba siedzi na tym siedzeniu, a osoba starsza wchodzi do pociągu, może zostać skrytykowana przez otoczenie, a nawet znaleźć się w centrum kontrowersji na portalach społecznościowych.

Dlatego wielu Koreańczyków wybiera niesiadanie tam w ogóle, 'na wypadek, gdyby ktoś potrzebował'. Innymi słowy, to siedzenia, na których można fizycznie usiąść, ale istnieją psychologiczne i moralne bariery.
Dla obcokrajowców może pojawić się pytanie „Dlaczego nikt tam nie siada?”, ale ta kultura jest głęboko zakorzeniona w koreańskich emocjach szacunku, troski i ostrożności. W szczególności w Korei każdy czyn w miejscach publicznych może być przedmiotem oceny społecznej, dlatego do tak wrażliwych miejsc podchodzi się z jeszcze większą ostrożnością.

3. Cicha kultura autobusowa – milczenie jest również etykietą

W koreańskich autobusach i metrze przeważnie panuje cisza. Rzadko zdarzają się rozmowy telefoniczne, a także trudno zobaczyć przyjaciół głośno śmiejących się i rozmawiających. Zwłaszcza autobusy w godzinach szczytu stają się 'przestrzenią ciszy'.
Taki wygląd może wydawać się dość obcy dla obcokrajowców. W Europie i Ameryce rozmowy telefoniczne i żarty z przyjaciółmi są naturalne nawet w transporcie publicznym. Ale w Korei za ważną cnotę uważa się nie wyrządzanie szkody innym w miejscach publicznych.

W rzeczywistości wielu Koreańczyków, odbierając telefon w autobusie lub metrze, mówi krótko: „Jestem teraz zajęty” lub „Jestem w autobusie, zadzwonię później” i rozłącza się. Jest to zachowanie wyuczone w całym społeczeństwie i jest postrzegane jako podstawowa etykieta wśród Koreańczyków.
Cicha atmosfera w miejscach publicznych może w pewnych aspektach powodować napięcie, ale jednocześnie jest oceniana jako przykład wysokiego poziomu poczucia porządku i kultury opieki. Dla obcokrajowców jest to scena, w której można osobiście doświadczyć „kulturowej troski” wraz z ciekawością.

4. Nocne autobusy – miasto, które funkcjonuje nawet po północy

W Korei, a zwłaszcza w Seulu, można jeździć autobusem nawet po północy. To tak zwane 'nocne autobusy’ zwanymi liniami nocnymi. Autobusy te kursują od północy do drugiej lub trzeciej nad ranem, łącząc główne obszary.
Na przykład, linie między Gangnam i Hongdae lub Jongno i Jamsil są reprezentatywne i działają w odstępach 30-40 minut, co jest bardzo pomocne dla osób wracających do domu późno w nocy.

Ten system to bardzo zaskakujące doświadczenie dla obcokrajowców. W wielu krajach metro i autobusy kończą kursy po godzinie 23:00, dlatego zamiast transportu publicznego powszechne są taksówki lub piesze wycieczki. Ale w Korei można stosunkowo bezpiecznie korzystać z autobusów w środku nocy, a opłaty są prawie takie same jak w przypadku zwykłego transportu publicznego.
Szczególnie dla turystów, osób pracujących w nocy i studentów uczących się do późna, zapewnia poczucie życia w 24-godzinnym mieście i jest reprezentatywnym przykładem pokazywania zarówno dynamiki, jak i bezpieczeństwa miasta.

5. Karta transportowa łącząca cały kraj

Najwygodniejszym sposobem korzystania z transportu publicznego w Korei jest 'karta transportowa'. Po zakupie karty przedpłaconej, takiej jak 'T-money Card', i doładowaniu jej, można jej używać w metrze, autobusie, taksówce, a nawet w sklepach spożywczych.
Prawdziwą zaletą tej karty jest to, że może być używana nie tylko w Seulu, ale także w prawie wszystkich miastach w całym kraju, takich jak Busan, Daegu i Gwangju. W obcych krajach systemy transportu miejskiego są oddzielne, więc karty transportowe z jednego miasta często nie są akceptowane w innych regionach.

Ale w Korei, nawet jeśli weźmiesz kartę transportową, której używałeś w regionie stołecznym, do Jeju-do, czy Gangwon-do, możesz z niej korzystać tak samo, a opłata jest automatycznie obliczana proporcjonalnie do odległości. Co więcej, obowiązują również zniżki na przesiadki, dzięki czemu można zaoszczędzić na przejazdach, przesiadając się między autobusami i metrem na tej samej trasie.
System ten szczyci się integracją i wydajnością, która jest rzadko spotykana na świecie, i jest bardzo wygodny dla zagranicznych turystów.

Podsumowując – codzienny transport, jako okno na kulturę

Obcokrajowcy, którzy podróżowali lub mieszkali w Korei i korzystali z transportu publicznego, często mówią:

„Koreański transport to coś więcej niż tylko szybki i wygodny, wydaje się być częścią życia i samą kulturą”.
Rzeczywiście, metro i autobusy w Korei to nie tylko środek transportu. Podziwianie obrazów w stacjach metra, czytanie książek w kawiarniach, złożone bitwy o miejsce na autobusach dalekobieżnych, a nocne autobusy, które kursują bez wytchnienia, przekazują puls miasta, które nie przestaje się zatrzymywać.

I to zawiera koreańskie poczucie porządku, kulturę opieki, dążenie do efektywności i świadomość grupową. Istnieją 'miejsca dla osób starszych', których nikt nie zajmuje, ale które wszyscy powinni przestrzegać, kultura autobusowa, w której cisza jest grzeczna, a nawet sprzedawcy w metrze, których działalność handlowa wciąż żyje na swój własny sposób—wszystkie te elementy powodują, że obcokrajowcy zadają pytanie: „Dlaczego taka kultura jest możliwa?”

Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta. Ponieważ koreańskie społeczeństwo szybko się zmienia, ale jednocześnie zawiera głęboką historię i poczucie wspólnoty. Właśnie dlatego koreański transport publiczny jest nie tylko 'środkiem do przemieszczania się', ale staje się małym, ale głębokim oknem, w którym można doświadczyć aspektu koreańskiego społeczeństwa.